Ως πρώην πρωθυπουργός οφείλεις να δώσεις ένα Δημοκρατικό όραμα στη σημερινή μιζέρια..
Άντε που είσαι, λοιπόν;
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κατηγορηθεί από την πρώτη στιγμή που διεκδίκησε στα σοβαρά την εξουσία ως "άσχετος", ως "αγράμματος" ως "γραφικός", ως "κωλοτούμπας", ως "καταστροφέας", ως "το παιδί των καταλήψεων" και πολλά άλλα που θα μπορούσαν να γεμίσουν αρκετές σελίδες.
Καθημερινά, τον "βρίζαμε", τον "βρίζουμε" και θα τον "βρίζουμε", σε πολλές περιπτώσεις χωρίς καν να έχουμε λόγο αλλά ας είναι καλά... Αρκετά ΜΜΕ!
Ας υποθέσουμε ότι συμφωνούμε όλοι και όλες με αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Κανένα πρόβλημα.
Πριν τον Αλέξη όμως κυβέρνησαν άλλοι και φτάσαμε στην επιλογή του γιατί όλοι αυτοί απέτυχαν παταγωδώς.
Μετά τον Αλέξη συνέχισαν και συνεχίζουν να κυβερνούν αυτοί "οι άλλοι" που ουσιαστικά απέτυχαν.
Ρε παιδιά, πάμε καλά; Επιτέλους μήπως πρέπει να συνέλθουμε λίγο;
Ο Αλέξης όμως γιατί ακριβώς απέτυχε;
1.Γιατί βρήκε μια οικονομία διαλυμένη από τα μνημόνια που υπόγραψαν οι κυβερνήσεις πριν από αυτόν;
2. Γιατί έκανε το Δημοψήφισμα κόντρα σε όλους (κόμματα αντιπολίτευσης, ΜΜΕ, ευρωπαίους εταίρους, κλπ);
3. Γιατί πέτυχε αυτά που δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι από αυτόν (έξοδος, έστω και τυπική αν θέλετε, από τα μνημόνια, χρέος, κλπ);
4. Γιατί ήταν "χωριάτης" για την Ευρώπη και δεν γνώριζε "καλά αγγλικά" και ίσως προκαλούσε ένα άγχος - πονοκέφαλο στην ευρωπαϊκή ελίτμε τις "παράλογες" και "αστείες" απόψεις του περί σεβασμού των Δημοκρατικών ελευθεριών των λαών και όχι φυσικά του απόλυτου σεβασμού (σε βαθμό δουλοπρέπειας) στους αριθμούς;
5.Γιατί σε 4 χρόνια δεν κατάφερε να διορθώσει και να φτιάξει οτιδήποτε στη χώρα που κυβερνήσεις 40 χρόνων και παραπάνω δεν έδωσαν την παραμικρή σημασία;
6. Για τους χειρισμούς του στο θέμα της "Μακεδονίας" που αν δεν το άγγιζε ίσως ήταν ακόμη, κατά τη γνώμη μου πρωθυπουργός;
7. Γιατί άφησε το μαξιλάρι των 37 δισ. τα οποία πριν τον ιό δεν αναγνωρίζονταν αλλά μετά τον ιό συμφωνήσαμε όλοι ότι τα άφησε;
Ένα λεπτό, παιδιά, για καθίστε λίγο. Τα πράγματα ίσως να είναι πιο απλά.
Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να κάνω αγιογραφία του Τσίπρα, μακριά από εμένα τέτοιες τεχνικές.
Ναι τον συμπαθώ τον φίλο Αλέξη αλλά όχι περισσότερο από τον άλλον φίλο τον Κώστα τον Καραμανλή που επίσης και εκείνος πολεμήθηκε με την ίδια ακριβώς λογικήπου κρύβει η φράση "αυτός ευθύνεται για όλα τα κακά της χώρας ακόμα και για το λάθος πέταγμα μιας πεταλούδας".
Και ξαφνικά βγαίνουν ξανά στο προσκήνιο, αυτοί που δεν φταίνε ποτέ, αυτοί που γνωρίζουν άριστα αγγλικά, αυτοί που δεν έχουν εμπλακεί ποτέ σε σκάνδαλα πραγματικά αλλά είναι μόνο fakenews, αυτοί που έχουν τις λύσεις για τα πάντα και είναι έτοιμοι να λύσουν όλα τα προβλήματα που δημιούργησαν οι "κακοί προηγούμενοι" και κυρίως αυτοί οι δύο: ο ευγενής Κώστας Καραμανλής και ο επαναστάτης Αλέξης Τσίπρας.
Και στο σημείο αυτό πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή.
Ο Κώστας Καραμανλής αρνήθηκε να φέρει ένα μνημόνιο "από την πίσω πόρτα" δείχνοντας ότι δεν έχει καμία τάση βουλιμίας για την εξουσία, εξήγησε στον ελληνικό λαό ότι θα "πάει" για εκλογές και ότι αν νικήσει θα αναγκαστεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις.
Προσέξτε τη Δημοκρατική σκέψη του ηγέτη που αντιλαμβάνεται το σεβασμό των Δημοκρατικών αξιών που προκύπτουν και αντιπροσωπεύουν το θεσμό του πρωθυπουργού που υπηρετεί ο ίδιος.
Ο Αλέξης Τσίπρας τι έκανε;Μετά τα γνωστά γεγονότα έφερε μια συμφωνία στη χώρα για την οποία δήλωσε ότι ούτε ο ίδιος συμφωνεί αλλά όπως είπε "δεν γινόταν αλλιώς" και "πήγε" σε εκλογές για να πάρει την έγκριση του λαού και να συνεχίσει στην εξουσία.
Αυτά, αγαπητοί φίλοι και φίλες έπραξαν αυτοί οι δυο ηγέτες και το κυριότερο δεν σήκωσαν ποτέ το "δάχτυλο" για να ρίξουν με τιμωρητική διάθεση την οποιαδήποτε ευθύνη στους πολίτες.
Και ξέρετε γιατί;
Επειδή για τους δικούς τους λόγους ο καθένας τίμησαν την Δημοκρατία, την υγεία της και τις διαδικασίες της.
Καταλήγω γιατί ήδη έγραψα αρκετά και φυσικά δεν απευθύνομαι σε αυτούς που ακόμα "φανατίζονται" για το "αριστερά" και το "δεξιά" αλλά σε αυτούς που προβληματίζονται δημιουργικά και λέω πολύ σύντομα ότι αν ο φίλος μου ο Κυριάκος "δεν το πάρει αλλιώς", ο άλλος φίλος μου, ο Αλέξης θα έχει μια μοναδική ευκαιρία αν χρησιμοποίησει σωστά το υπερόπλο της απόλυτης έννοιας της Δημοκρατίας και την ενδυνάμωση της να φέρει στη χώρα μια νέα πολιτική πρόταση που θα μπορούσε να έχει ως ηγέτη έναν Έλληνα "χωριάτη" πολιτικό με "χωριάτικες" μεταρρυθμίσεις και αποφάσεις που θα αφορούν μόνο θετικά τους πολίτες - "χωριάτες" που δεν θέλουν να αισθάνονται πλέον "αιχμάλωτοι μέσα στην χώρα τους" και κυρίως επιθυμούν διακαώς και πρέπει να χαμογελούν ξανά χωρίς τα "χαλινάρια" των ευρωπαίων "πρωτευουσιάνων".