Ας ηρεμήσουμε. Με τη ζωή κανείς δεν μπορεί "να τα βάλει" ειδικά στην Ελλάδα.
Βλέπω γύρω μου φοβισμένα πρόσωπα.
Επικοινωνώ με ανθρώπους που έχουν «τσακισμένη» ψυχολογία. Άλλοι πιστεύουν στον ιό και άλλοι όχι.
Είναι δικαίωμα τους να πιστεύουν ότι θέλουν και να το εκφράζουν όπως θέλουν αρκεί να μην προκαλούν και οι μεν και οι δε καταστάσεις διχασμού που οδηγούν σε λανθασμένες συμπεριφορές. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Μέχρι εκεί.
Σε κάθε περίπτωση όμως το ερώτημα είναι κοινό και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Είναι ένα, λοιπόν…
Τι θα κάνουμε και πόσο ακόμα θα αντέξουμε αυτή την κατάσταση απελπισίας και "αιχμαλωσίας";
Η μία πλευρά ισχυρίζεται ότι αυτό θα τελειώσει με την έλευση των εμβολίων και τον καθολικό εμβολιασμό των πληθυσμών ενώ η άλλη πλευρά πιστεύει ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ και ότι όλα κινούνται βάσει σχεδίου παγκόσμιας κλίμακας.
Τελικά ποια είναι η αλήθεια;
Σαφώς και δεν τη γνωρίζω όπως φαντάζομαι ότι δεν την γνωρίζουν ούτε και όλοι αυτοί που εκφράζουν δημόσια τις θέσεις και τις τοποθετήσεις της μίας ή της άλλης ομάδας απόψεων.
Δεν γνωρίζουν τι θα γίνει φυσικά, απλά θεωρούν ότι θα γίνει…
Εγώ αυτό που γνωρίζω είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε να φοβόμαστε γιατί στο τέλος δεν θα γίνει τίποτα είτε σε επίπεδο ρεαλισμού είτε σε επίπεδο συνωμοσίας.
Και ξέρετε γιατί;
Γιατί με τη ζωή δεν μπορεί κανείς "να τα βάλει"…
Γιατί χωρίς ζωή δεν υπάρχει τίποτα, δεν υπάρχει εξέλιξη και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει κανένα μέλλον για τον οποιοδήποτε ισχυρό ή μη.
Αν υποθέσουμε ότι υιοθετούμε την οποιαδήποτε συνωμοσιολογία τότε θα πρέπει να αντιληφθούμε πλήρως ότι ίσως κάποιοι επιχειρήσουν να "φυλακίσουν", να ελέγξουν τη ζωή αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα τα καταφέρουν γιατί αυτό από φυσική νομοτέλεια και μόνο δεν μπορεί να συμβεί και αν γίνει κάτι τέτοιο θα έχει σύντομη ημερομηνία λήξης.
Ακόμα και οι πιο νοσηροί εγκέφαλοι αντιλαμβάνονται ότι για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα τους χρειάζονται άπειρες ανθρώπινες ζωές, άπειρα ανθρώπινα χέρια εργασίας αλλά κυρίως χρειάζονται ανθρώπους με επιθυμία για κατανάλωση γιατί αλλιώς δεν θα υπάρχει λόγος για τα προηγούμενα.
Οι άνθρωποι για να έχουν όρεξη για κατανάλωση θα πρέπει να είναι ευτυχισμένοι, θα πρέπει να χαμογελούν και να ζουν καλά ώστε να μπορούν να προβούν σε ενέργειες απόκτησης αγαθών αξίας και όχι αγαθών που αφορούν μόνο τη βασική διαβίωση τους.
Επομένως και παγκόσμιο σχέδιο να υπάρχει αργά ή γρήγορα θα αποτύχει γιατί η ζωή καθοδηγεί τους "καλούς" ή "κακούς" ηγέτες και όχι αυτοί τη ζωή.
Δεν έγινε ποτέ. Δεν γίνεται. Δεν θα γίνει ότι και αν συμβεί. Τέλος, λοιπόν, σ’ αυτό το κακό σενάριο.
Μπορεί όντως να συντελείται με τρόπο βιομηχανική και οικονομική αλλαγή που θα μας προκαλέσει στρες μέχρι να προσαρμοστούμε σ’ αυτή αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται ποτέ κανείς να αλλάξει τον τρόπο αντίληψης της ζωής από τους ανθρώπους ειδικά σήμερα που η πληροφορία είναι πολύ εύκολο να την προσεγγίσει ο καθένας.
Αν ήταν έτσι θα το είχαν πράξει σε πολύ προγενέστερο χρόνο που οι άνθρωποι θα μπορούσαν πιο εύκολα να το αποδεχτούν αλλά έκριναν από το παρελθόν ακόμα οι ηγέτες ότι ζωή, ικανοποίηση, "τεχνητή ευτυχία" και κατανάλωση ταυτίζονται και λειτουργούν άριστα μαζί.
Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Στην Ελλάδα υπάρχει το έθνος. Υπάρχει η οικογένεια. Υπάρχει η θρησκεία. Υπάρχει το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Υπάρχει το "ψήσιμο" του αρνιού. Υπάρχουν οι γιορτές, τα γενέθλια, οι φίλοι, οι κουμπάροι, οι "συγχωριανοί" οι συμπατριώτες, οι δεξιοί, τα καφενεία, οι αριστεροί, τα καφέ, οι κεντρώοι, οι οπαδοί των ομάδων, οι fanτων reality, οι ταβέρνες, τα εστιατόρια, τα παιδιά που σπούδασαν με "τρύπιο" παντελόνι και έχουν αξιοπρέπεια επιθυμώντας να κάνουν υπερήφανους τους δικούς τους ανθρώπους και όλο το χωριό τους…
Χωριό… Μοναδική λέξη… Όλοι έχουμε ένα χωριό…
Όλες οι παραπάνω λέξεις περιέχουν μέσα αξίες, ιδανικά που στην Ελλάδα είναι αξεπέραστα και μπορούν να νικήσουν εύκολα ή δύσκολα το οποιοδήποτε παγκόσμιο σχέδιο, αν υπάρχει, φυσικά…
Οπότε φίλοι και φίλες, αυτό το σενάριο εμείς τουλάχιστον στην Ελλάδα δεν έχουμε λόγο να το φοβόμαστε γιατί θα "καεί" από μόνο του λόγω συνθηκών και ιδιομορφιών του τόπου μας.
Ο ιός καλώς ή κακώς είναι υπαρκτός. "Ιωσάρα" ή "ιωσούλα", "φτιαχτός" ή μη δεν είμαι ειδικός για να απαντήσω αλλά θεωρώ ότι το ανθρώπινο γένος έχει ακόμα τα σωστά αντανακλαστικά για να προστατευθεί και πολύ σύντομα θα το κάνει απομονώνοντας τις όποιες "βρώμικες" και "παρασιτικές" "παρεμβολές" σε επιστημονικό και πολιτικό επίπεδο ώστε να αντιμετωπίσει άριστα την κατάσταση όπως έχει κάνει στο παρελθόν με πάρα πολλές άλλες ασθένειες που απείλησαν την ύπαρξή του.
Προτείνω, λοιπόν, όλοι μας τόσο με την επαγγελματική μας ιδιότητα όσο και με την ανθρώπινη πλευρά μας να ηρεμήσουμε και να προσφέρουμε αν μπορούμε στο κοινωνικό σύνολο με σκοπό μόνο το κοινό καλό και συμφέρον.
Check it! Ίσως, δουλέψει, τελικά!
Τα κείμενα αποτελούν απόψεις και κρίσεις του κ. Στέργιου Ακρίβου.O Στέργιος Ακρίβοςείναι σύμβουλος στρατηγικής και εικόνας.