Τις τελευταίες ημέρες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η εκλογική αναμέτρηση στις 20 Σεπτεμβρίου θα κρύβει πολλές εκπλήξεις. Το θέμα είναι αν θα επιβεβαιωθούν ή πάλι θα "μιλούν" για πολιτική εκτίμηση και πολιτική ρευστότητα που αποτύπωναν την λαϊκή επιθυμία τη χρονική στιγμή που πραγματοποιήθηκε η εκάστοτε δημοσκόπηση όπως ακριβώς συνέβη και κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος.
Σε κάθε περίπτωση όμως αφήνοντας πίσω την κάθε δημοσκόπηση είτε είναι καθοδηγούμενη είτε δεν είναι, επιθυμώ να αναφερθώ στην ποιότητα του σημερινού πολιτικού προσωπικού της χώρας η οποία ίσως είναι η χειρότερη στη νεότερη ιστορία της πατρίδας μας χωρίς φυσικά να εννοώ ότι δεν υπάρχουν εξαιρετικοί πολιτικοί. Αλλοίμονο, αν ήταν όλοι σ’ αυτή την κατηγορία.
Μετρώντας τα "επικοινωνιακά" δεδομένα τα οποία τα ίδια τα κόμματα έχουν θέσει ως εκλογικά όπλα σε δημόσια προβολή και διαβούλευση μέχρι αυτή τη στιγμή έχουμε τα εξής:
1. Τα παλιά κόμματα είναι υπεύθυνα για τη σημερινή κατάσταση καθώς κυβέρνησαν για περισσότερο από 40 χρόνια "φωνάζει" σ’ όλους τους τόνους η πλευρά Τσίπρα τη στιγμή που τα υπόλοιπα κόμματα θεωρούν ότι η επτάμηνη πρωθυπουργία του ευθύνεται για όλα τα δεινά της χώρας.
2. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός που "πούλησε" τη χώρα του μετά το δημοψήφισμα γιατί υπόγραψε μια συμφωνία τη στιγμή που αυτοί που τον κατηγορούσαν πριν το δημοψήφισμα "έβλεπαν" ως μοναδική λύση τη συμφωνία με τους ευρωπαίους εταίρους. Δηλαδή την επιλογή που έκανε μετά το δημοψήφισμα ο απερχόμενος πρωθυπουργός.
3. Τον Αλέξη Τσίπρα από τη μία, ο οποίος είναι άπειρος, άσχετος, επικίνδυνος για τους πολίτες και ο χειρότερος πρωθυπουργός που πέρασε από τη χώρα και από την άλλη έναν συνασπισμό κομμάτων με πολλές διαφορές μεταξύ τους τις οποίες εύκολα βάζουν στην άκρη προκειμένου να εξαφανίσουν το "φαινόμενο Τσίπρα".
4. Μέσα σ’ όλα τα παραπάνω παρουσιάζεται ως τεράστιο θέμα και η διάσπαση της αριστεράς η οποία μέσω του πολιτικού άρματος ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να πάει τη χώρα στη δραχμή με απίστευτες φιγούρες τύπου Βαρουφάκη.
5. Δημοσκοπικά όλα τα κόμματα αποδέχονται κατά κάποιο τρόπο σιωπηρά ή φανερά ότι ο λαός δείχνει να εμπιστεύεται τον Τσίπρα, τον οποίο υποστήριξε κόντρα σε κάθε δυσκολία που του έβαλαν μπροστά προκειμένου να μην ψηφίσει ΟΧΙ στο δημοψήφισμα αλλά τελευταία νοιώθει "προδομένος" από τον ίδιο και τις εθνικές αποφάσεις του.
6. Το πολιτικό δυναμικό της χώρας που βρίσκεται απέναντι στο "φαινόμενο Τσίπρα" ουσιαστικά θεωρεί ότι ο λαός δεν ξέρει τι του γίνεται και επιμένει με κάθε τρόπο να αμφισβητεί σε όλους τους τόνους ότι ήταν εσφαλμένη η επιλογή που έκανε στις προηγούμενες εκλογές.
7. Η φρασεολογία, η κινησιολογία και οι ενδυματολογικές επιλογές σχεδόν όλων των πολιτικών αρχηγών ξεπερνούν κατά πολύ τα όρια του λαϊκισμού κάτι το οποίο το πράττουν συνειδητά ευελπιστώντας ότι κάτι θα κερδίσουν.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι δικές μου σκέψεις αλλά μια πολιτική πραγματικότητα στα πλαίσια των στρατηγικών πολιτικής επικοινωνίας των κομματικών σχηματισμών οι οποίοι διεκδικούν με κάθε τρόπο πλέον τη νίκη στις εκλογές χωρίς να κρατούν τα βασικά προσχήματα ευγένειας και αξιόλογης συμπεριφοράς τα οποία θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν 100% κάθε συμμετέχοντα στην εκλογική αναμέτρηση.
Σαφώς, θα μπορούσα να θέσω και πολλά άλλα δεδομένα που σε καθημερινή βάση προσπαθούν να περάσουν συγκεκριμένα πολιτικά μηνύματα, με πραγματική ή ψευδή βάση, προερχόμενα από τη μία ή την άλλη μεριά αλλά μου είναι αρκετά τα παραπάνω για να εξηγήσω τη σκέψη μου άμεσα με τις παρακάτω γραμμές.
Ο χειρότερος πρωθυπουργός όλων των εποχών, όπως τον ονομάζουν, έχει απέναντι του πρώην συντρόφους του, τις δημοσκοπήσεις, όλα τα κόμματα, τους ευρωπαίους, τα περισσότερα ΜΜΕ και παρόλα αυτά ήταν πρώτος μέχρι χθες και ίσως βγει δεύτερος με μικρή διαφορά (σύμφωνα πάντα με τις δημοσκοπήσεις) στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, προκαλώντας κυρίως επαγγελματικά τον εαυτό μου, πως αυτός ο προκλητικό νεαρός με τα "κακά" ελληνικά χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, χωρίς σοβαρούς συνεργάτες, χωρίς πολιτική γνώση και ευρωπαϊκές επαφές, λέγοντας συνέχεια ψέματα όπως τον κατηγορούν συνεχώς καταφέρνει και στέκεται όρθιος απέναντι σ’ όλους. Αναρωτιέμαι δημιουργικά συμψηφίζοντας και το γεγονός ότι τον χαρακτηρίζουν, οι πολιτικοί του αντίπαλοι, ως τον πιο "άχρηστο" πολιτικό. Τι συμβαίνει τελικά;
Σκέφτομαι μήπως όντως αυτός ο πρώην Έλληνας πρωθυπουργός είναι πράγματι ένας "άχρηστος" πολιτικός αλλά παράλληλα μπαίνω στη σκέψη μήπως οι υπόλοιποι είναι περισσότερο από αυτόν καθώς δεν μπορούν όλοι μαζί να του καταφέρουν ένα σοβαρό "πολιτικό" χτύπημα εδώ και πολύ καιρό. Γιατί τώρα πια δεν πρόκειται για μάχη μεταξύ δεξιάς και αριστεράς ή μάχη για "μέσα" ή "έξω" από την Ευρώπη ή "μνημονιακοί" ή "αντιμνημονιακοί" αλλά για μάχη μεταξύ του προσώπου Τσίπρα και του υπόλοιπου πολιτικού προσωπικού της χώρας και όχι μόνο.
Και κατά ένα παράδοξο και παράλογο τρόπο ο "άχρηστος" πολιτικός ή αλλιώς το "φαινόμενο Τσίπρα" είναι απέναντι σ’ όλους τους "ικανούς" μαζί, στέκεται όρθιος και αντέχει.
Και μάλιστα "αντέχει" επικίνδυνα!
Τα κείμενα αποτελούν απόψεις και κρίσεις του κ. Στέργιου Ακρίβου.O Στέργιος Ακρίβοςείναι σύμβουλος στρατηγικής και εικόνας.