Η γη, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρήσεις υπηρεσιών μπορούν να κάνουν την αντεπίθεση στην ελληνική οικονομία.
Ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα δίνει τη δική του μάχη για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας και εγώ προσωπικά δεν έχω κανένα λόγο και το κυριότερο δεν θέλω να αμφιβάλλω γι’ αυτό.
Θεωρώ όμως ότι καλό θα ήταν να σταματήσουν μόνο να ασχολούνται με τα εκατομμύρια ευρώ, με τους δείκτες χρηματιστηρίου, τις ισοτιμίες, τα spreads και ένα σωρό ακόμα οικονομικούς όρους που ναι μεν είναι σημαντικοί και χρειάζονται αλλά η αναφορά τους το μόνο που προκαλεί είναι να μπερδεύουν και να διχάζουν τους απλούς πολίτες.
Καλό είναι να κάνουν μια αληθινή επίσκεψη στην καθημερινότητα του πολίτη και στον ρεαλισμό.
Έτσι λοιπόν, θα ήθελα να πω στους αγαπητούς πολιτικούς με κάθε σεβασμό φυσικά (και το εννοώ 100% αυτό που λέω καθώς αν δεν έχουμε σεβασμό στους πολιτικούς που εκπροσωπούν δημοκρατικούς θεσμούς είναι σαν να ειρωνευόμαστε τη Δημοκρατία που με κόπους αποκτήθηκε και δεν πρέπει με τίποτα να χαθεί) ότι πρέπει να αντιληφθούν ότι λαός παλεύει κάθε μέρα για 1, 2, 3, 5 - 10 ευρώ σε πρώτη φάση και έπειτα να ασχοληθούν σε κάθε περίπτωση με τα εκατομμύρια ευρώ που χρωστάει η χώρα μας.
Μήπως είναι εκεί το μυστικό τελικά; Η φοροδιαφυγή, η εισφοροδιαφυγή και η ανεργία ολοένα και αυξάνονται. Αν για το πρώτο υποθέσουμε ότι ευθύνεται ο "κακός" τύπος Έλληνα τότε για τα άλλα δύο δεν έχει καμία ευθύνη ο "καλός" τύπος Έλληνα.
Και αν για τη φοροδιαφυγή συμφωνούμε όλοι ότι πρέπει με κάθε τρόπο να την αντιμετωπίσουμε δραστικά και αποτελεσματικά, για τα άλλα δύο, πάλι με την ισχύουσα κατάσταση, δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά πράγματα αν δεν αλλάξουμε εντελώς τη φιλοσοφία του κοινωνικοοικονομικού μοντέλου που τα χαρακτηρίζει.
Τι θέλω να πω; Ακούστε με σας παρακαλώ αγαπητοί φίλοι πολιτικοί και ίσως στα 100 που ψάχνετε για να πληρώσετε βρείτε και ένα ακόμα ώστε να γίνουν 101.
Ο ελεύθερος επαγγελματίας ή η επιχείρηση που δεν μπορεί να πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές ίσως να μην έχει δυνατότητα να το κάνει. Αυτοί οι ελεύθεροι επαγγελματίες που συνεχίζουν να πληρώνουν είναι άξιοι συγχαρητηρίων ενώ οι επιχειρήσεις που συνεχίζουν να πληρώνουν τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές μπορεί να πληρώνουν σε αντιστοιχία για 4 ή 8 ή 10 ώρες αλλά μπορεί επίσης να κρατούν και το προσωπικό τους για πολύ περισσότερες ώρες.
Γιατί να συμβαίνει αυτό; Έ, αφού κάποιοι κάτι πληρώνουν, πάλι καλά! Όχι αυτό δεν είναι λογική και πρέπει να σταματήσει γιατί πρέπει να βρεθεί φόρμουλα να πληρώνουν όλοι. Πως; Απλές κουβέντες και σταράτες:
1. Είσαι επαγγελματίας και θέλεις να έχεις ενεργοποιημένο το ΑΦΜ σου τότε πρέπει να δίνεις στο ΟΑΕΕ κάθε μήνα 100 ευρώ ή εφ’ άπαξ 1200 ευρώ το χρόνο ή σε όποια συνεννόηση μπορείς να έρθεις με το συγκεκριμένο οργανισμό μέσα στα χρονικά πλαίσια των 12 μηνών με κάθε φιλική φυσικά διάθεση και από τις δύο πλευρές.
Αν δεν το πληρώνεις διακόπτεται προσωρινά το ΑΦΜ σου και δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα. Το πλήρωσες, συνεχίζεις! Σ’ αυτή την περίπτωση παρέχεται νοσοκομειακή κάλυψη και φαρμακευτικά καλύπτονται οι δαπάνες Χ%. Αν συνεχίσεις έτσι μέχρι τα 62 - 67 θα πάρεις σύνταξη 480 ευρώ.
Μπορείς να δίνεις παραπάνω για να ισχύουν ιατροφαρμακευτικά και συνταξιοδοτικά όσα ισχύουν σήμερα; Μπορείς να το κάνεις.
Το κράτος θα γνωρίζει σε κάθε περίπτωση ότι από το ΑΦΜ Χ εισπράττει τουλάχιστον 1200 ευρώ σίγουρα σε αντίθεση με σήμερα που δεν εισπράττει σε πολλές περιπτώσεις ούτε ένα ευρώ.
2. Έχεις επιχείρηση που ανήκει στο χώρο των υπηρεσιών και χρειάζεσαι προσωπικό για 1, 3, 25 μήνες η και παραπάνω; Πολύ ωραία. Ο μισθός που δίνεις είναι Χ ποσό συν 100 ευρώ, τα οποία 100 ευρώ τα παίρνει ο υπάλληλος και πάει και πληρώνει τη δική του ασφάλιση.
Η επιχείρηση δεν έχει καμία σχέση με την ασφάλιση του υπαλλήλου από εκεί και έπειτα παρά μόνο ελεγκτικό ρόλο κάθε μήνα αν ο υπάλληλος κατέθεσε στην ασφάλιση του τα 100 πρόσθετα ευρώ που του δόθηκαν γι’ αυτό το σκοπό. Σ’ αυτή την περίπτωση παρέχεται νοσοκομειακή κάλυψη και φαρμακευτικά καλύπτονται οι δαπάνες Χ%.
Αν ο υπάλληλος συνεχίσει σ’ αυτήν την εργασιακή σχέση μέχρι τα 62 - 67 θα πάρει σύνταξη 480 ευρώ. Οι επιχειρήσεις που επιλέγουν αυτή την κατηγορία δεν έχουν το παραμικρό δικαίωμα διεκδίκησης κρατικού χρήματος μέσω επιδοτήσεων, κλπ εκτός και αν μετατρέψουν αυτού του είδους τις συμβάσεις σε ανάλογες με τις σημερινές.
Το κράτος θα γνωρίζει σε κάθε περίπτωση ότι από το ΑΦΜ του Χ υπαλλήλου εισπράττει τουλάχιστον 1200 ευρώ σίγουρα σε αντίθεση με σήμερα που δεν εισπράττει σε πολλές περιπτώσεις ούτε ένα ευρώ. Από την άλλη η επιχείρηση δεν χρειάζεται να σκεφτεί πολύ ή να φοβάται να προσλάβει κάποιον για δουλειά γιατί τον χρειάζεται πραγματικά κάτι που μέχρι σήμερα δεν το τολμάει εύκολα.
3. Είσαι αγρότης; Ωραία. Προσοχή. Όταν λέμε αγρότης εννοούμε μόνο αγρότης. Όχι δημόσιος υπάλληλος και αγρότης μαζί. Αν λοιπόν είσαι μόνο αγρότης τότε πάρε φθηνό πετρέλαιο, πάρε φθηνά φάρμακα, πάρε επιδοτήσεις για εξοπλισμό χωρίς καμία μόνιμη συνδρομή στο κράτος εκτός από ένα δίκαιο ποσοστό Χ% που θα παίρνει το κράτος από την πώληση της παραγωγής. Και στον αγρότη παρέχεται νοσοκομειακή κάλυψη και φαρμακευτικά καλύπτονται οι δαπάνες Χ%.
Και ο αγρότης όταν βγει στην σύνταξη θα πάρει 480 ευρώ. Αν ο αγρότης θέλει να πληρώνει κάτι παραπάνω για τη σύνταξή του μπορεί να το κάνει με κάποιο τρόπο όπως ισχύει και για τις προηγούμενες κατηγορίες.
Το κράτος θα γνωρίζει σε κάθε περίπτωση ότι απέναντι του έχει μόνο αγρότες και ότι κάθε χρόνο θα εισπράττει από αυτούς το οριζόμενο εξ’ αρχής Χ ποσοστό που του αναλογεί ότι και αν γίνει καθώς τους υποστηρίζει με κάθε δυνατό μέσο όλη τη χρονιά και πολύ περισσότερο δεν τους ζητά τίποτα για ασφάλιση. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι που αγαπούν τη γη και θέλουν να ασχοληθούν με την ίδια θα δουλέψουν στο μέγιστο και έντιμο βαθμό υπό τέτοιες συνθήκες. Τα κίνητρα σε κάθε περίπτωση μπορούν ορισθούν με μια καθαρή συζήτηση κράτους - αγροτών.
4. Είσαι άνεργος μόνο στα χαρτιά αλλά στα κρυφά παρέχεις μια υπηρεσία; Ναι; Κάνεις για παράδειγμα ιδιαίτερα μαθήματα; Βοηθάς στο κομμάτι των πωλήσεων ένα φίλο στην επιχείρηση του, κοκ. Καλά κάνεις.
Αλλά γιατί να είναι μαύρα αυτά τα χρήματα; Νομίζω πως αν μπορούσες να δίνεις 100 ευρώ το μήνα στον ΟΑΕΕ και να είχες τη δυνατότητα μεροκάματου με 100% έντιμο τρόπο θα τον επέλεγες σίγουρα.
Και σκεφτείτε ότι κάποιος που ξεκινά να προσφέρει μια υπηρεσία και νοιώθει καλά που δεν την παρέχει κρυφά θα αρχίσει σιγά - σιγά να κόβει αποδείξεις, να πληρώνει ΦΠΑ, παρακρατήσεις, κλπ με αποτέλεσμα να δίνει δουλειά σ’ ένα λογιστή που σίγουρα θα χρειαστεί ενώ παράλληλα θα αρχίσει να κάνει και επαγγελματικά όνειρα, κοκ.
Για σκεφτείτε το λίγο. Και σ’ αυτή την περίπτωση παρέχεται νοσοκομειακή κάλυψη και φαρμακευτικά καλύπτονται οι δαπάνες Χ%. Αν συνεχίσει σ’ αυτήν την εργασιακή σχέση μέχρι τα 62 - 67 θα πάρει σύνταξη 480 ευρώ.
Το κράτος ξαφνικά απέκτησε έσοδα όσα και αν είναι αυτά από ανθρώπους που πριν δεν δήλωναν ούτε ένα ευρώ από όποια υπηρεσία και αν παρήγαγαν στα κρυφά.
Μέσα σε μία ώρα έγραψα με τον πιο απλό και γραφικό τρόπο 5 ιδέες βασισμένες στο ρεαλισμό τις οποίες αν κληθώ να τις αναλύσω στο μέγιστο μπορώ να το κάνω ανά πάσα στιγμή δίνοντας δικλείδες ασφαλείας και το κυριότερο χωρίς να αδικηθεί καμία κοινωνική ομάδα. Στόχος μου είναι να αναδείξω το μαγικό αριθμό "100" και τη δυναμική που μπορεί να έχει τη σημερινή εποχή.
Πρέπει να συμπεριφερθούμε και να κινηθούμε με βάση τις συνθήκες που ζούμε και όχι μ’ αυτές που θα θέλαμε ή θέλουν κάποιες χιλιάδες άνθρωποι που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Δεν θέλω να κατηγορηθώ ότι μιλάω για συντάξεις 480 ευρώ σε καμία περίπτωση γιατί δεν λέω αυτό και πολύ περισσότερο δεν θέλω να καταγράψω αυτό.
Ούτε μιλάω για αυθαίρετες εργασιακές σχέσεις και το δηλώνω κατηγορηματικά. Κάνω λόγο για πραγματικές λύσεις σε πραγματικές συνθήκες για όσο διάστημα χρειαστεί ώστε η οικονομία να ανασυνταχθεί.
Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι μια ξεχωριστή χώρα με τους δικούς της ηθικούς και αξιακούς κώδικες κάτι που είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν οι όποιοι ξένοι επιστήμονες επιχειρούν να λύσουν τα προβλήματά της από το γραφείο τους στη χώρα τους. Πρώτα ζούμε μια κατάσταση και μετά βρίσκουμε λύσεις αγαπητοί φίλοι. Μέχρι εκεί.
Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Τα κείμενα αποτελούν απόψεις και κρίσεις του κ. Στέργιου Ακρίβου.