Ο Βόβολης, ο Ιωαννίδης, η κριτική σκέψη και οι πολίτες.
Πριν από ένα χρόνο περίπου, αν δεν κάνω λάθος εμφανίζεται ο ιός. Ξαφνικά όλα τα ΜΜΕ και οι κυβερνήσεις ολόκληρου του κόσμου κάνουν λόγο για πανδημία.
Μετά το πρώτο "μούδιασμα" όλων μας λόγω του φόβου που προκαλεί ένας "νέος μη αντιμετωπίσιμος ιός" εμφανίζονται οι πρώτες απόψεις αντίδρασης στα μέτρα διαχείρισης του ιού από ένα μικρό αριθμό επιστημόνων διαφόρων χωρών.
Δύο από αυτοί μιλάνε ελληνικά.
Ο ένας είναι ο Βόβολης και ο άλλος ο Ιωαννίδης.
Στην αρχή δέχονται κριτική και έπειτα ολομέτωπη "επικοινωνιακή και όχι μόνο επίθεση".
Σήμερα ίσως οι απόψεις τους να φαίνεται ότι επαληθεύονται σε ότι αφορά τη χώρα μας και οι δέκτες αυτών γίνονται ολοένα και περισσότεροι.
Το έχω γράψει ξανά.
Δεν έχω άποψη για τον ιό.
Σαφώς και με φοβίζει.
Δεν είμαι ειδικός αλλά θα ήθελα να έχω στη διάθεση μου όλες τις απόψεις ακόμα και αυτές που αφορούν συνωμοσίες. Έτσι μόνο ενισχύεται η ελευθερία σκέψης και φυσικά ενισχύεται πολύ περισσότερο και η Δημοκρατία της πληροφορίας.
Σε κάθε περίπτωση δεν παίρνω κανενός το μέρος και δεν κρίνω ούτε τις απόψεις των δύο ανθρώπων που αναφέρθηκα παραπάνω.
Θέλω να μείνω στη κριτική σκέψη των πολιτών, δηλαδή στη σκέψη τη δική μας και τι ζητάμε από κάποιον και για ποιο λόγο.
Τι θέλω να πω;
Στην ερώτηση για παράδειγμα "καφενειακού" τύπου "τα έχει κάνει θάλασσα η κυβέρνηση σε όλους τους τομείς;" συνήθως η απάντηση είναι "και άμα φύγει ο Μητσοτάκης, να έρθει ο Τσίπρας που είδαμε τι έκανε και αυτός όταν κυβερνούσε."
Δηλαδή επειδή τα ρούχα που φοράμε σήμερα θα λερωθούν πάλι δεν χρειάζεται να αλλάξουμε ξανά, ποτέ, ρούχα;
Αυτό τώρα μπορεί να είναι λογική και μάλιστα πολιτική φιλοσοφία;
Η απάντηση πρέπει να είναι "ναι τα έκανε θάλασσα, πάμε για άλλα" ή "όχι δεν τα έκανε θάλασσα, συνεχίζουμε".
Είναι πολύ απλά τα πράματα. Δεν μας κάνει ο κυβερνήτης; Στις επόμενες εκλογές τον αλλάζουμε. Δεν μας κάνει ο νέος κυβερνήτης; Αλλαγή και σ’ αυτόν.
Μόνο έτσι θα υπάρχει ΣΕΒΑΣΜΟΣ στον λαό. Τέλος.
Πάμε τώρα στον ιό και στις συνέπειες του επικοινωνιακά.
Ο καθηγητής Ιωαννίδης και ο καρδιολόγος Βόβολης λένε αυτά που λένε και καλά κάνουν για τον εαυτό τους.
Αρχίζουμε εμείς τις απόψεις και τους απαξιώνουμε ή τους πιστεύουμε με φανατισμό;
Γιατί;
Ούτε το ένα πρέπει να κάνουμε αλλά ούτε το άλλο.
Γιατί η κυβέρνηση δεν τους καλεί μπροστά στον "κοινό εχθρό" τον ιό να καταθέσουν τις απόψεις τους;
Αυτή η ερώτηση θα έπρεπε να μας απασχολεί είτε καλοπροαίρετα είτε κακοπροαίρετα αν θέλετε.
Ο καρδιολόγος Βόβολης "βγαίνει μπροστά" όπως λέει και δημιουργεί κόμμα. Εδώ αρχίζει ο παραλογισμός.
Ζητάνε οι πολίτες από έναν άνθρωπο που μόλις δημιουργεί έναν πολιτικό φορέα να απολογηθεί για ότι συμβαίνει στη χώρα.
"Φτάνουν τα λόγια", "περάστε σε πράξεις", "αντιπολίτευση από τον καναπέ και το διαδίκτυο δεν γίνεται" και άλλα πολλά τέτοια είναι πάνω - κάτω το περιεχόμενο αρκετών μηνυμάτων που πρόλαβα να παρατηρήσω κάτω από τις αναρτήσεις του συγκεκριμένου και ειλικρινά δεν μπορώ να κρατηθώ και να μην γράψω δυο γραμμές άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί του.
Ένα λεπτό ρε παιδιά.
Εγώ είμαι ένας πολίτης που σέβομαι και αγαπώ τη Δημοκρατία και θεωρώ ότι η μόνη αντίδραση που μπορεί να κάνει κάποιος όταν δεν του αρέσει αυτό που ζει είναι μόνο ΜΕΣΩ των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ διαδικασιών.
Ο συγκεκριμένος λοιπόν, ότι πράξεις είχε να κάνει τις έκανε.
Αντέδρασε, έπαιξε την καριέρα του, απαξιώθηκε, αποθεώθηκε, ασχολείται καθημερινά με την προσπάθεια αντίδρασης που κάνει και εμείς οι πολίτες του ζητάμε ΠΡΑΞΕΙΣ.
Αυτός, ΠΡΑΞΕΙΣ έκανε άσχετα αν σε μας δεν φαίνονται άμεσα.
Έκανε την πιο σημαντική.
Δημιούργησε ένα ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ.
Οι πράξεις τώρα αφορούν εμάς τους πολίτες.
Ναι εμάς που πολύ εύκολα κρίνουμε τα πάντα, εμάς που μιλάμε τελικά όντως από την ασφάλεια του καναπέ μας και περνάμε την ώρα μας στο διαδίκτυο.
Θέλουμε ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ; Ωραία.
Μέσω όμως της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ οδού.
Η πράξη λοιπόν η δική μας είναι μόνο ΜΙΑ… Η ψήφος μας.
Δεν σου αρέσει αυτό που ζεις; Διαφωνείς; Πολύ ωραία.
Την κρίσιμη ώρα των εκλογών… ΨΗΦΙΣΕ!
Σταμάτα, λοιπόν, να γκρινιάζεις μόνο!
Και οι πράξεις που ζητάς από τον εκάστοτε Τσίπρα, Μητσοτάκη, Βόβολη, κλπ μεταφέρονται την κατάλληλη στιγμή στα δικά σου χέρια…
Και ξαφνικά βλέπεις για παράδειγμα ένα "κόμμα διαδικτύου" να έχει τη θεσμική δύναμη πλέον να αντιδράσει για σένα με τα σωστά μέσα και τη σωστή δυναμική μέσα από τα βουλευτικά έδρανα.
Άρα η κριτική σκέψη πρέπει να επιστρέψει στους πολίτες για να επιστρέψει και η Δημοκρατική "υγεία" σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας μας.
Εγώ είπα, μια άποψη. Αν θέλετε, φυσικά..
Σκεφτείτε την!
Τα κείμενα αποτελούν απόψεις και κρίσεις του κ. Στέργιου Ακρίβου. O Στέργιος Ακρίβος είναι σύμβουλος στρατηγικής και εικόνας.